Deze zin kwam ik ooit tegen op Facebook in een reactie op een interview met Koen Bruning door de Volkskrant. En ik reageerde er meteen op door te schrijven dat ik vind dat dit uitgaat van een hele eenzijdige blik op deze mensen, en dat ik als iemand met autisme ook veel aan te merken heb op de maatschappij, zoals dat we geen rekening met elkaar houden, een prestatiedruk die de mentale gezondheid van mensen schaadt en afspraken en beloftes vaak niet worden nagekomen. Mijn ietwat afwijkende werkwijze was ooit voor iemand aanleiding om aan mij te vragen: Hans, hoe is het voor jou om te werken met mensen met een beperking?
En nu kun je denken: “Hans, hij spoort niet, geef je hem niet onevenredig veel aandacht?” Nou, nee, want hij is helaas niet de enige die zo denkt. Even wat cijfers:
- 60% van de mensen met autisme in Nederland heeft geen baan
- 71% meent dat mensen met autisme geen gelijke behandeling krijgen en ervaart discriminatie in ten minste één levensdomein
- 65% van de autistische volwassenen voelt zich gedwongen hun diagnose (selectief) te verbergen
- 68% van de patiënten in de GGZ voelt zich juist door hun hulpverleners gestigmatiseerd
- 66% van de studies wijst erop dat zorgverleners niet verschillen van het algemene publiek in hun negatieve verwachtingen van mensen met autisme.
Bovenstaande cijfers zijn schokkend. Maar wat doen we eraan? Dit is moeilijker dan je denkt, vrees ik. Want al deze cijfers komen van specifieke websites over autisme, in rapporten over discriminatie worden ze niet behandeld of ondergesneeuwd. In inclusiecampagnes is autisme afwezig. En ook zijn wij als samenleving niet gewend om er rekening mee te houden, of erkennen we het nut van dergelijke behoeften niet.
En die man waar ik het gisteren mee aan de stok had vroeg om wetenschappelijk onderzoek waaruit blijkt dat Asperger geen mentaal gebrek is. Echter, is er een enorme kloof tussen mensen met autisme en de wetenschap, aldus de Rijksuniversiteit Groningen (bron: https://lnkd.in/eyVC4PZm). De meeste onderzoeken gaan naar hoe de hersenen van mensen in elkaar zitten en wat de (biologische) oorzaken ervan zijn. Ook hebben de psychiaters Hans Asperger en Leo Kanner veel invloed gehad op de wetenschap én het beeld in de maatschappij richting mensen met autisme, en zij zagen autisme als een beperking. De ABA-therapieën om autisme te ‘genezen’ zijn in de praktijk martelmethoden zoals dat fladderen met opsluiting wordt bestraft, om het af te leren.
Onderzoek naar hoe de maatschappij het beste voor ons ingericht kan worden en hoe wij het beste onze levens kunnen leven worden veel minder gedaan, iets wat veel mensen met autisme veel meer onderzocht willen zien.
Reactie plaatsen
Reacties