Ik ben onderzoek gaan doen naar discriminatie van neurodivergente mensen met als doel beleidsmakers bewust te maken van dit probleem, zodat ze er meer tegen kunnen optreden. Dit komt doordat ik onder andere zie dat in Nederland bijna elke vragenronde in het parlement begint met een verwijzing naar een nieuwsitem, en ik zie dat berichten over discriminatie (die de aandacht voor dit onderwerp beïnvloeden) bepaalde kwesties wel noemen, maar niet expliciet benoemen.
Mijdgedrag, en wat we niet zien in rapportages
Er is echter nog een ander probleem met de huidige berichtgeving over discriminatie: alleen zichtbare gevallen van discriminatie worden gemeld, maar een aanzienlijk deel wordt over het hoofd gezien: ontoegankelijkheid, of zoals ik het nu noem, verborgen discriminatie.
We zien dit niet omdat veel neurodivergente mensen bepaalde plekken vermijden om volkomen begrijpelijke redenen. Mijn onderzoek naar discriminatie toonde onder andere aan dat 65,5% van de respondenten plekken met overmatige prikkels vermijdt, en dat 56,4% plekken vermijdt die ze als toxisch ervaren. 39,5% van de respondenten vermijdt plekken waarvan ze weten of denken dat er geen rekening wordt gehouden met hun behoeften. En het niet rekening houden met hun behoeften is de meest voorkomende vorm van discriminatie die neurodivergente mensen ervaren.
Ik pleit ervoor dat meldingen van discriminatie niet beperkt blijven tot incidenten, maar zich ook meer richten op de negatieve factoren die ervoor zorgen dat mensen ontoegankelijke plekken mijden. Dit zou ook tijdens inspecties aan bod moeten komen. Een ander probleem is dat zelfs in veel wetten die discriminatie moeten bestrijden, termen als 'inclusief' en 'toegankelijk' vaak vaag zijn, waardoor ze burgers weinig nut bieden. Ook dit moet aanzienlijk verbeterd worden, veel meer dan nu het geval is.
Waarom worden er plekken gemeden?
Het is moeilijk om iedereen die negatieve plekken mijdt de schuld te geven, want mensen die dat doen, hebben bijvoorbeeld minder kans op een burn-out of andere vormen van onrecht. De omgeving zou hier veel meer begrip voor moeten hebben. Helaas is het creëren van een gezonde omgeving niet altijd gemakkelijk, omdat de betrokkenen niet altijd bereid zijn mee te werken en er vaak mee wegkomen, omdat het respecteren van de behoefte aan bescherming van de (mentale) gezondheid en sociale veiligheid van neurodivergente mensen vaak slechts als een optie wordt gezien. Daarom wil ik een vacaturebank ontwikkelen voor neurodivergente vacatures voor de app SpectrumAssist.
De meest voorkomende oorzaak van discriminatie op de arbeidsmarkt, aldus de respondenten op mijn enquête, is dat er onvoldoende rekening wordt gehouden met hun behoeften, gevolgd door vermoedens dat de neurodivergente werknemer ongeschikt is, andere vooroordelen die zonder controle werden vertaald in beleid, en dat van neurodivergente werknemers dingen werden gevraagd, die ze niet konden doen.
Ervaringen die mensen hebben gedeeld, zijn onder meer:
• "Na het delen van mijn autismediagnose werd ik ineens niet meer serieus genomen, en mijn werk werd als ‘bijzaak’ beschouwd."
• "Collega's gingen me op een andere manier behandelen, en toen ik om aanpassingen vroeg, werd ik weggehoond.”
• "Bij sollicitaties werd ik afgewezen omdat ze dachten dat ik moeite had met samenwerking, enkel omdat ik autistische eigenschappen heb."
Die ervaringen lieten ook zien dat je als neurodivergente werkzoekende echt geluk moet hebben dat je het juiste bedrijf vindt. Niet voor niets mijdt meer dan de helft van de respondenten doelbewust plekken waarvan ze denken dat die giftig zijn voor hen. Om het neurodivergente werkzoekenden makkelijker te maken om geschikte werkplekken te vinden, wil ik voor de app SpectrumAssist een vacaturebank aanmaken. Recent hebben neurodivergenten al hun behoeften gedeeld. Gelukkig zijn er werkgevers die wel willen helpen.
Reactie plaatsen
Reacties